آنکه می گفت ز یک گل نشود فصل بهار

                                       چه خبر داشت که همچون تو گلی می روید

اگر چه رند و خراب و گدای خانه بدوشم

                                                    گدائی در عشقت به سلطنت نفروشم

                                                                                     شهریار

گفتمش دل می خری؟ پرسید چند؟
گفتمش دل مال تو تنها بخند

خنده کرد و دل زدستانم ربود
تا که بر خود آمدم او رفته بود

دل زدستش روی خاک افتاده بود
جای پایش روی دل جا مانده بود

چهارشنبه 103 آذر 7

امروز: 12 بازدید

دیروز: بازدید

فهرست

[ RSS ]

[شناسنامه]

پیوندهای روزانه

آشنایی با من

لوگوی خودم

تبلیغات

حضور و غیاب

یــــاهـو

آرشیو

آرشیو

اشتراک

مکمل وبلاگ