[ و فرمود : ] آن که به عیب خود نگریست ، ننگریست که عیب دیگرى چیست ، و آن که به روزى خدا خرسندى نمود ، بر آنچه از دستش رفت اندوهگین نبود ، و آن که تیغ ستم آهیخت ، خون خود بدان بریخت ، و آن که در کارها خود را به رنج انداخت ، خویشتن را هلاک ساخت ، و آن که بى‏پروا به موجها در شد غرق گردید ، و آن که به جایهاى بدنام در آمد بدنامى کشید ، و هر که پر گفت راه خطا بسیار پویید ، و آن که بسیار خطا کرد شرم او کم ، و آن که شرمش کم پارسایى‏اش اندک هم ، و آن که پارسایى‏اش اندک ، دلش مرده است ، و آن که دلش مرده است راه به دوزخ برده . و آن که به زشتیهاى مردم نگرد و آن را ناپسند انگارد سپس چنان زشتى را براى خود روا دارد نادانى است و چون و چرایى در نادانى او نیست ، و قناعت مالى است که پایان نیابد ، و آن که یاد مرگ بسیار کند ، از دنیا به اندک خشنود شود ، و آن که دانست گفتارش از کردارش به حساب آید ، جز در آنچه به کار اوست زبان نگشاید . [نهج البلاغه]

نوشته شده توسط: روح الامین

میخانه دگر جای من بی سر و پا نیست...	پنج شنبه 91 مهر 20 11:23 صبح
میخانه دگر جای من بی سر و پا نیست.... بگذار به پشت در میخانه بمیرم.... ای تاج سرم یابن الزهرا ... من منتظرم یا بن الزهرا... هرکس به کسی نازد و من هم به تو نازم... ای کاش جان بر سر کوی تو ببازم... مهمان توام... ترسم که بیایی و من آن روز نباشم.... ای کاش که من خاک سر راه تو باشم.... من مال توام یابن الزهرا... دنبال توام یابن الزهرا... شاید که دگر میکده را درک نکردم.... یک بار بیا تا که به دور تو بگردم... سایه ات به سرم یابن الزهرا.... من منتظرم یا بن الزهرا...
	نظرات شما ()

لیست کل یادداشت های این وبلاگ

میخانه دگر جای من بی سر و پا نیست... آقام نیومد دوباره ... بعد از مدت ها بازگشت... شعر حضرت زهرا (س) [عناوین آرشیوشده]

تعداد 119692 بازدید